03.01.1910
... chciało mi się pić, ale nie wstawałam, bo tu i tak nie ma wody
Trzeci fragment dziennika Jadwigi Ankiewicz.
Dlaczego Jadwiga postanowiła pisać Dziennik? Sama nie wspomina o tym. Być może robiła to wcześniej na wolności lub też zaczęła pisać, aby w ten sposób radzić sobie z koszmarem obozu.
Podczas uwięzienia na Majdanku, od stycznia do maja 1943 r., Jadwiga utrwalała swoje obserwacje niemal dzień po dniu. Pisała w zeszycie w jedną linię, używając ołówka. Najprawdopodobniej miała te przedmioty od czasu łapanki w Warszawie 15 stycznia 1943 r. Prowadzenie Dziennika przez tak długi czas w ukryciu wymagało od Jadwigi zarówno ogromnej pomysłowości, jak i determinacji. Posiadanie przyborów do pisania było bowiem za drutami surowo wzbronione, znalezienie ich przez władze obozowe oznaczało niebezpieczeństwo pobicia lub nawet śmierci. Niezmiernie ważne było również to, że żadna ze współwięźniarek nie zdradziła nadzorczyniom, że dziewczyna prowadzi zapiski.
_ _ _
Jedyny taki dziennik - premiera książki Jadwigi Ankiewicz „Majdanek 15.I - 17.V.43 r." odbędzie się:
10.09.2020 w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
16.09.2020 w Muzeum Więzienia Pawiak w Warszawie.