Wystawa czynna od 22 maja.

Państwowe Muzeum na Majdanku jako miejsce upamiętniania ofiar nazistowskiego systemu totalitarnego od samego początku znajdowało się w kręgu zainteresowań artystów, którzy poprzez swoją twórczość wyrażali sprzeciw wobec wojny, nienawiści, nietolerancji – wobec dehumanizacji istnień ludzkich. Działalność wystawiennicza Muzeum, która rozwijała się już od 1944 r., a potem także Międzynarodowe Triennale Sztuki organizowane od 1985 r. do 2004 r. przyciągały rzesze artystów zainspirowanych tą trudną historią. Konsekwencją tego jest zgromadzona w Muzeum – jedna z największych na świecie – kolekcja sztuki współczesnej poświęcona w swym programowym i artystycznym założeniu ofiarom nazistowskiego okrucieństwa, ludziom walki, ich tragicznym doświadczeniom, a także późniejszym wydarzeniom, powojennym konfliktom zbrojnym oraz różnym przejawom dyskryminacji.

Spośród tej bogatej kolekcji wyjątkową grupę stanowią dzieła autorów pochodzących z Japonii, prezentowane na niniejszej wystawie. Ekspozycja przedstawia prace 16 artystów, wyróżniające się doskonałą techniką, oryginalnymi rozwiązaniami stylistycznymi, egzotyką, subtelnością i dekoracyjnością, a także różnorodnością zastosowanych technik. Druk wypukły reprezentuje Akito Tanimura – drzeworyty, a druk wklęsły: Kyoko Sato – sucha igła, Jinan Kobayashi, Masataka Kuroyanagi, Katsunori Hamanishi – mezzotinty, Yuji Hiratsuka – relief, tusz chiński. Autorzy prac wykonanych w technice trawionej to: Naoki Tajima i Toshio Yoshizumi – akwaforty i akwatinty, w technice druku płaskiego: Susumu Endo, Shinichiro Harusawa – litografie, natomiast technikę druku sitowego prezentują serigrafie, których autorami są: Humio Tomita, Masahiro Fukuda, Sho Shimokawa i Hiroko Yabe. Akryle to dzieła Yamany Masao. Wśród grafik znalazły się prace nagrodzone przez Jury V i VI Międzynarodowego Triennale Sztuki Majdanek ‘97 i Majdanek 2000 – laureatami byli: Yuji Hiratsuka, Masataka Kuroyanagi oraz Yamana Masao.

Unikatowy charakter kultury japońskiej wynika z jej elastyczności i otwartości na wpływy z zewnątrz, przy jednoczesnym dostosowywaniu ich do wzorców rodzimych. Sztuka ta od najdawniejszych czasów była mocno zintegrowana z codziennością. Duży wpływ na kształtowanie tamtejszej kultury ma zen – nurt buddyzmu mahajany, który na przestrzeni wieków nabrał wyrazistego, indywidualnego stylu, minimalistycznego i pełnego zamierzonych paradoksów. Japonia jest krajem wielkiego szacunku dla natury, a jej mieszkańcy czerpią ogromną radość z możliwości jej podziwiania i poddawania refleksji. Ta estetyka życia znajduje odzwierciedlenie również w sztuce. Opiera się ona na harmonii kontrastów, dlatego też kontemplując tamtejsze dzieła, należy zachować ostrożność przy formułowaniu jakichkolwiek uogólnień. Z jednej strony zauważalne są tendencje, w których króluje przepych i obfitość form. Z drugiej natomiast, w wyrazie artystycznym odnajdujemy naturalność, oszczędność środków, wyciszenie, czyli cechy najczęściej i najchętniej przytaczane w dyskusjach dotyczących japońskiego pojmowania piękna. To wszystko sprawia, że sztuka Kraju Kwitnącej Wiśni jest tajemnicza, intrygująca, nieoczywista – jedyna w swoim rodzaju.

_ _ _

Opracowanie wystawy: Marta Jabłońska

Redakcja i korekta: Magdalena Petruk, Dorota Niedziałkowska, Lech Remiszewski

Tłumaczenie: Lech Remiszewski

Opracowanie plastyczne: Ewelina Kruszewska

Czas i miejsce prezentacji: 22.05.2021 – 01.07.2021 (Centrum Obsługi Zwiedzających)